Veerle Baetens mag dan een vooraanstaande actrice en gevierd filmtalent zijn, met rollen in meesterwerken als ‘The Broken Circle Breakdown’ en ‘Aan Zee’, maar achter die indrukwekkende façade ging jarenlang een ondeugend geheim schuil. Een grappige jeugdzonde zo hilarisch dat Baetens ervoor koos het meer dan twee decennia verborgen te houden voor de buitenwereld – tot nu.
In een onverwacht openhartig interview met een Vlaams entertainmenttijdschrift onthulde de 43-jarige Baetens eindelijk het komische skelet in haar kast: een absurd alter-ego uit haar tienerjaren waar ze tot op de dag van vandaag een beetje om moet blozen.
“Oké, oké, na al deze jaren denk ik dat ik het eindelijk kan delen met de wereld,” begon Baetens lachend tijdens het interview. “Maar waarschuwing: wat ik ga onthullen is zo belachelijk, zo volledig cringey, dat je misschien een beetje minder respect voor me zult hebben!”
De actrice nam een diepe ademhaling voordat ze in de anekdote dook. “Toen ik een jaar of zestien was, had ik deze obsessieve behoefte om een soort alter-ego voor mezelf te creëren. Een compleet andere identiteit die het tegenovergestelde was van mijn schuchter en gereserveerd tienerzelf.”
Wat volgde was de geboorte van niemand minder dan ‘Mariette Funkypants’ – een naam zo buitenissig dat je er niet omheen kunt om te gniffelen. Baetens beschrijft Funkypants als “een totalejarentachtigexplosiekleur op mijn grijze eentonige tienerleven” met een opmerkelijk uiterlijk en gedrag.
“Funkypants had een extravagante punk/funk look met felgekleurde haren, compleet met vitellosies overal,” legt Baetens uit, nauwelijks in staat om haar eigen lachen te bedwingen. “Ze had een enorme opgeblazen ego en liep altijd rond met een attitude van ‘kijk naar mij, ik ben de grootste baddingdong!'”
Volgens Baetens’ relaas verscheen Funkypants in eerste instantie slechts in de veilige omgeving van haar slaapkamer, waar de jonge actrice in het geheim haar compleet tegendraadse alter-ego kon uitleven. Maar al snel kon Funkypants de verleiding niet weerstaan om de buitenwereld te betreden.
“Op een dag besloot ik om helemaal als Funkypants verkleed naar school te gaan,” herinnert Baetens zich. “Ik kwam de klas binnengestormd, volledig getransformeerd, en begon meteen luide, obscene opmerkingen te maken en me algemeen te gedragen als een complete labbekak. De reacties van mijn medeleerlingen en leraren waren…gespleten, zal ik maar zeggen.”
De verbaasde reacties leken Funkypants enkel aan te moedigen, en al snel werd het een terugkerend fenomeen dat Baetens’ extravagante alter-ego zou verschijnen op de meest onverwachte momenten en plaatsen. De in verlegenheid gebrachte actrice herinnert zich hoe Funkypants onaangekondigd opduikde tijdens familie-evenementen, uitgaansavonden met vrienden en zelfs een periode waarin ze een lokale supermarkt binnen stormde in volle regalia.
“Ik had dit excentrieke, compleet sociale genenloze alter-ego volledig omarmd,” legt Baetens uit. “Het voelde alsof ik bezeten was door deze no-shitsgedragdemon die gewoon niet kon stoppen met me in extreme verlegenheid te brengen!”
De hilariteit bereikte nieuwe hoogten toen de jonge Baetens uiteindelijk Funkypants introduceerde aan haar eerste serieuze vriendje, met de previsible sociale rampscenario’s die daarop volgden. Van luidruchtige, geacteerde relatietherapiesessies in publieke ruimtes tot Funkypants die onverwachts de intieme momenten verpestte, was niets te gek voor dit ongeremde alter-ego.
“Mijn arme vriendje wist simpelweg niet hoe hij ermee om moest gaan,” herinnert Baetens zich, nauwelijks in staat om haar tranen van het lachen te bedwingen. “Maar voor mij was Funkypants een soort bevrijdende, anarchistische daad van rebels tienerleven op dat moment.”
Gelukkig voor de mentale gezondheid van haar geliefden en de Vlaamse publieke ruimte, ging de Funkypants-fase uiteindelijk voorbij toen Baetens de twintig naderde. De roekeloze, impulsieve behoefte aan een excentriek alter-ego verfde om in een meer volwassen expressie van haar kunstenaarszelf.
Maar zelfs decennia later kan Baetens niet anders dan met een mengeling van gêne en nostalgie terugdenken aan haar roerige Funkypants-periode. Het blijft voor haar een hilarische herinnering aan de rebels uit haar jeugdjaren die kleurrijker was dan de meeste mensen ooit zouden vermoeden.
“Eerlijk gezegd schaam ik me een beetje dat ik zo’n labbekak was,” zegt ze lachend. “Maar aan de andere kant omarmen de meeste mensen nooit echt hun innerlijke gek op die manier. Funkypants was misschien belachelijk, maar het was mijn manier om uit mijn serieuze, timide schulp te breken.”
Voor de buitenstaander mag Veerle Baetens tegenwoordig de belichaming zijn van beheersing en verfijning als vooraanstaande actrice. Maar dankzij deze onthulling weten haar fans nu dat zelfs de meest indrukwekkende kunstenaars een grappig, ondeugend verleden hebben – in Baetens’ geval in de gedaante van de legendarische, onoverwinnelijke Mariette Funkypants.
Wat de toekomst betreft? Wie weet, misschien krijgt deze cult-persoonlijkheid uit Baetens’ jonge jaren ooit een eigen film of toneelstuk. De wereld is er zeker klaar voor om de onuitstaanbare chaos van Funkypants te omarmen. Maar één ding is zeker: we zullen Veerle Baetens nooit meer op dezelfde manier kunnen bekijken.
